Oakville (4)

Vandaag een dagje Niagara Falls. Eerst naar Hamilton gereden en met Baan en Else ontbeten. Else heeft het knap in haar rug en besluit niet met ons mee te gaan. Jammer!

Op naar Niagara, we hebben een pas gekocht waarmee we 4 verschillende dingen kunnen doen. Dat blijkt nogal strak georganiseerd te zijn maar wel goed.

Eerst gaan we met een bus van de parkeerplaats naar de waterval. Wat een sloot water gaat daar naar beneden, zeg. We hadden het al eens eerder gezien maar het blijft indrukwekkend.
We kunnen de waterval ook aan de achterkant, achter het vallende water, bekijken, een natte bedoening maar daar kregen we plastic capes voor. Ook zijn we met een boot vlak langs het vallende water gevaren. De vroegere kleinere bootjes werden "Maide of the mist" genoemd, deze grotere heten "Hornblowers" maar je werd minstens net zo nat maar ook nu weer plastic capes om. Het gegil was niet van de lucht.
Daarna zijn we naar de Niagara Fury gegaan, we hadden geen idee wat ons te wachten stond. We kregen wederom plastic capes aangereikt maar we stonden gewoon binnen. Spannend, wat zou er gaan gebeuren?

Eerst was er in de eerste ruimte een animatiefilmpje hoe de Niagara Falls zijn ontstaan. Daarna gingen we naar een tweede ruimte waar hekjes stonden op een plateau waar je je aan vast kon houden en werd er een film geprojecteerd op de ronde muren om het plateau. Je krijgt dan het effect van een Imax bioscoop, alsof je zelf erbij bent. Dat effect werd nog eens versterkt door een sneeuw- en windmachine. Ook werden er plenzen water naar beneden gegooid vandaar de plastic capes. Bovendien bleek het plateau bewogen te kunnen worden.
Op deze manier werd het verhaal over het ontstaan van de Falls nog eens levensecht herhaald met sneeuw, regen, storm, onweer maar ook met een aardbeving. Op het laatst was het als of je in een boot de rivier afdreef naar de waterval en daar vanaf zou storten. Dat gebeurde net niet.
Het was sensationeel. Chris had natte broekspijpen en Jan en Baan natte schoenen. Baan vond het eerst niet nodig om z'n capuchon op te zetten waardoor het water zo z'n hals in stroomde. Bij mij waren de mouwen van m'n fleecejack nat geworden.

Vervolgens zijn de mannen nog een stuk langs de snelstromende en kolkende rivier gelopen over een plankier. Ik had het even gehad en heb op een bank hun terugkomst afgewacht. daar werd ik ingehuurd om een foto van een stel te maken.

Bij het Hardrockcafé hebben we wat gegeten want we hadden onderhand wel trek. Vervolgens weer naar de bushalte voor de bus naar de parkeerplaats. We hadden al meer dan een half uur staan wachten en met ons nog andere mensen terwijl de bus elke 10 minuten langs zou moeten komen. Bleek de dienstregeling om 18.00 uur te stoppen maar dat stond nergens vermeld. En we stonden daar om 18.30 uur.

Gelukkig kwam er een buitendienst bus langs die stopte. De aardige chauffeur heeft ons en anderen even naar de parkeerplaats gebracht waar de auto stond. Lopend zou het toch nog wel weer een flinke wandeling zijn geworden.
Na een uur rijden waren we weer in Hamilton, even Else gedag gezegd. Toen we naar het hotel reden wisten we meteen dat Italië van Engeland had gewonnen. In de wijk waar Else en Baan wonen, reden heel wat toeterende auto's met Italiaanse vlaggen rond.

We zullen wel slapen vannacht, denken we, na zo'n dag.